Zaczynam się coraz bardziej bać. Także tego, że któregoś poranka, tuż po przebudzeniu okaże się, że jestem pedofilem. Księdzem – pedofilem. Medialne wrzawy i systematyczne roztrząsanie grzechu (przestępstwa) pedofilii niektórych kapłanów bolą. Nie tylko ofiary, ich rodziny ale też ludzi Kościoła. Nas wierzących w Jezusa Chrystusa. Choć z drugiej strony, kiedy się tak czyta te wszystkie newsy (dotyczące w 90 % przypadków molestowań w latach 70-tych i 80-tych) można mieć wrażenie, że księża są jedyną grupą we wszechświecie, zajmującą się namiętnie i zawodowo molestowaniem nieletnich. Nikt inny. No, może od czasu do czasu trafi się jakiś dyrygent z Poznania, czy lekarz. Tak dla urozmaicenia. Ale reszta zboczeńców to księża. Strach się bać…
Oczywiście wszystkiemu (jak zawsze) winien jest Kościół. Przede wszystkim Papież, który zboczeńców ochraniał. Dalej w kolejce – biskupi. Miałem okazję czasy ostatnimi przebywać w Irlandii Północnej, dokładnie w Belfaście. Przy śniadanku przeglądałem irlandzką prasę. Także katolicką. Pierwsze strony zawsze poświęcone tematowi molestowania nieletnich przez księży i biskupów. Wszystkie przypadki sprzed dwudziestu, trzydziestu lat. Na kolejnych stronach artykuły uwieńczone pytaniem: „czy szkoły dalej powinny być w rękach Kościoła”? I wszystko jasne. Środowiska, które jeszcze nie tak dawno walczyły na froncie seksualnych rewolucji w Europie, triumfalnie ogłaszając „wolność” seksualną (czyt. rozwiązłość) otwierając furtkę do na wpół legalnego funkcjonowania w wyzwolonym z chrześcijańskich wartości społeczeństwie - wszelkich możliwych zboczeństw, dzisiaj zbiera żniwa, zrzucając winę oczywiście na Kościół. Znamy ten casus z historii Europy. Duch Nerona wiecznie żywy.
A jak wygląda rzeczywistość? Dane rządowego raportu w USA świadczą o wyolbrzymionych przez media rozmiarach skandali pedofilskich w kościele. Z raportu wynika, że pedofilami jest tam niespełna 0,03 proc. kapłanów, czyli trzech na dziesięć tysięcy. W świetle tych danych Kościół katolicki należy do najbezpieczniejszych środowisk w całym społeczeństwie. Choć dzięki niektórym mediom może się dziś wydawać, że w Kościele roi się od pedofilów, raport przygotowany dla amerykańskiego Departamentu Edukacji (Raport Shakeshaft) pokazuje prawdziwe proporcje nadużyć. Ofiar księży jest sto razy mniej niż ofiar nauczycieli. O tym w mediach się nie mówi. Wiemy, dlaczego…
Na te dane powołał się ostatnio George Weigel krytykując ataki na papieża Benedykta XVI w „New York Times'ie”. Zwrócił on uwagę na fakt, że media – choć stosują retorykę „obrońców dzieci” - w rzeczywistości skupiają się jedynie na zaszkodzeniu Kościołowi. Nadużycia seksualne księży miały miejsce głównie w latach 60-tych i 80-tych, a przedstawia się Kościół jako „epicentrum wykorzystywania seksualnego młodych”. Tymczasem w 2009 roku zanotowano w USA jedynie sześć przypadków oskarżeń księży o nadużycia wobec dzieci, co świadczy, że Kościół znacznie lepiej poradził sobie z pedofilią niż inne instytucje. Akty pedofilii wśród nauczycieli zawsze traktowane są jako indywidualne przypadki i nikt nie domaga się zreformowania całego systemu edukacji – pisze Weigel - podczas gdy sprawy dotyczące księży bulwersują opinię publiczną nawet po 20 latach i zawsze służą do zniszczenia wiarygodności Kościoła. Raport Shakeshaft, opublikowany dwa lata po ujawnieniu skandali pedofilskich w Kościele w USA, został zupełnie przemilczany.
Podważenie zaufania do Kościoła to stara i diabelska taktyka ogłupienia „oświeconej” ludzkości. A ja ośmielę się przypomnieć na koniec słowa św. Piotra: : „Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła” (1P 2.9)… Nie „ludem pedofilii, zboczeńców, tępych półgłówków uległych medialnym manipulacjom”. O czym też warto nieustannie pamiętać. Czyniąc pokutę i modląc się za tych, którzy dopuścili się grzechu i przestępstwa molestowań seksualnych (w sutannie i bez) oraz za ofiary tych przestępstw. Zresztą Kościół jako jedyna instytucja (i żywa wspólnota) na dzień dzisiejszy – stawiła i stawia odważnie czoła bolesnym przypadkom pedofilii, także w swoich szeregach. Za co Bogu Jedynemu niech będzie chwała…
Byle jakie piśmidła żywią się skandalami a głodni emocji ludzie karmią się tym co im prasa podaje. Jeżeli jednak komuś zależy faktycznie na prawdzie, ten ją znajdzie i nie da się zwieść manipulacjom.
OdpowiedzUsuńBogu niech będą dzięki za Kościół i Jego Pasterzy. Otaczajmy ich szczególną serdecznością i żarliwą modlitwą.
Pozdrawiam!!
Media to wielka siła ale z nami jest przciez BÓG ;-) Na końcu i tak zwycięży Matka Boża więc głowy do góry i różańce w dłonie ;-) a i taki tekst pisany przez rozum rozsądny do walki z szatanem się przyda ;-) Trzymaj się Jezusa;-)
OdpowiedzUsuńMedia też mówią że prześladowania Kościoła to już przeszłość, no może z wyjątkiem Chin . A jednak..
OdpowiedzUsuńRozumiem, że Księdza bolą takie medialne i społeczne ataki, ale ja zupełnie przestałam się nimi przejmować.
OdpowiedzUsuńJestem jedyną osobą wierzącą w rodzinie antyklerykałów. Akurat wczoraj mój krewny powrócił do tematu Kościoła, w którym dzieją się TAKIE rzeczy. Ze spokojem odpowiedziałam mu:
"Zapominasz, że Kościół, to nie tylko kler.Owszem, dzieje się dużo złego, ale bardziej przez nas, niż przez księży. Nas, świeckich jest w Kościele więcej, niż duchownych i dlatego to my dopuszczamy się większej liczby paskudztw. Dbaj o swoje sumienie, a potem dopiero patrz na innych". Przemilczałam fakt, że o świętość kapłanów powinniśmy troszczyć się wszyscy- w modlitwie.
Dlatego właśnie z modlitwą pozdrawiam serdecznie :)
Ja się z Tobą zgadzam Ala , tylko myślę że Ks. Rafał wstępując do misyjnego Zgromadzenia liczy się z tym iż może zostać posłany do innego kraju niż Polska, gdzie Kościół jest znacznie bardziej atakowany... Tak sobie pomyślałam po cichu.
OdpowiedzUsuńA ja liczę na to, że mistrz Rafał zdradzi nam kiedy dowiedział się o "crimen sollicitationis".
OdpowiedzUsuńRobi was w konia, drodzy wierni.
Jako że temat powrócił to powtarzam swoje słowa z "Papież..."
OdpowiedzUsuńFaktycznie może dobrze, że środowiska homoseksualne organizują manifestacje przeciwko przemocy seksualnej wobec dzieci, bo problem jest ogromny, tyle że fałszują obraz rzeczywistości wskazując winnych tylko i wyłącznie wśród księży. Więc ja, zgodnie z prawdą i wszelkimi statystykami, mówię, że przemoc seksualna wobec dzieci najczęściej jest czyniona przez ich rodziców albo bliski krąg rodzinny. Więc poprę manifestację przeciwko rodzicom - sprawcom kazirodztwa, przeciwko najbliższej rodzinie - sprawcom kazirodztwa, przeciwko sutenerstwu rodziców... Jedna z matek, które pozwalała na stosunki kazirodcze swojego męża i wspólnej córki (ojca z córką) powiedziała, że woli jak jej "mąż puszcza się z kimś z jej rodziny, a nie z obcą dzi..."
Cierpienie ofiar swoich własnych rodziców i najbliższej rodziny jest tym straszniejsze, że nie mogą liczyć na najważniejse wsparcie w chwili cierpienia, właśnie - rodziny.
Poza tym wśród sprawców pedofilii i kazirodztwa mamy nie tylko osoby z marginesu, tzw. patologię, ale i szerokie spectrum "garniturowców" - osób z elit: prawników, polityków, lekarzy itd. Nie ma żadnej grupy zawodowej, spośród której nie byłoby sprawców, więc chyba nie dziwi, że książa są, bo i gospodynie domowe są i radny się znajdzie, niestety...........
Nie zapominajmy o ofiarach i nie róbmy ideologii z ich cierpienia (to do środowisk homoseksulanych)
Jeżeli wśród osób czytających te słowa, znajdzie się osoba, która jest ofiarą takich przestępstw, to kieruję do niej te słowa: "Nie jesteś winien temu, co Cię spotkało. Ogromnie Ci współczuję. Jestem z Tobą."
A ja nie rozumiem dlaczego tak się wszyscy dziwią, że te sprawy wypływają po 20 czy 30 latach. Skoro molestowane były dzieci, to nic dziwnego, że milczały przez wiele lat. To potworne przeżycia, i dojrzałym kobietom ciężko jest opowiadać jak zostały zgwałcone. Miejmy trochę wrażliwości dla ofiar - tu zgadzam się z przedmówcą.
OdpowiedzUsuńA nagonka na Kościół i rola mediów to jeszcze inna sprawa...
A ja chciałam Księdzu przypomnieć, nawiązując do tematu wpisu, że strach jest brakiem miłości, więc proszę się raczej za bardzo nie bać, natomiast dziękować Bogu za te cierpienia, które wypływają z krytyki kleru; ten ból, który Ksiądz odczuwa będąc osądzanym za nie swoje winy. Młody Ksiądz jeszcze ale powinien już wiedzieć, że cierpienie, szczególnie niesprawiedliwe i niezasłużone, przysparza zasług i ma największą wartość w zbawianiu dusz wespół z Chrystusem. Cały Kościół cierpi z powodu kilkudziesięciu księży - pedofili, ale nie ma się co oburzać, trzeba się modlić; trzeba przyjąć kosekwencje, trzeba przyjąć nawet niesłuszne oskarżenia w duchu zadośćuczynienia za wyrządzoną obrazę Boskiego Majestatu przez współbraci, i ufać, że nasze cierpienia znajdą ogromna wartość w oczach Boga, który z naszą pomocą przeprowadzi Swój plan odnowy oblicza ziemi. Pozdrawiam z modlitwą.
OdpowiedzUsuńStrach to uczucie a emocje nie są grzechem. Trzeba je wypowiadać by je oswoić. Tak dla jasności.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam.
Nie, strach nie jest grzechem ale tam gdzie się pojawia nie ma miejsca na miłość; jest zaprzeczeniem miłości bo uwidacznia brak zaufania do Bożej opieki i mądrości; a także do podstawowej tezy, że wszystko, co się dzieje, dzieje się z dopuszczenia Bożego i jeśli dzieje się tak, a nie inaczej to znaczy to tylko, że jest potrzebne dla Bozych zamierzeń i wypływa z Bożej miłości do nas.
OdpowiedzUsuń"Strach nie jest grzechem ale tam gdzie się pojawia nie ma miejsca na miłość." Nie zgadzam się. Na przykład strach może wynikać z miłości, np. kochająca matka w niebezpieczeństwie swojego dziecka, Jezus w krwawym pocie w Ogrójcu z miłości do nas.
OdpowiedzUsuńStrach należy do sfery emocji i z natury nie jest ani dobry ani zły. Aby móc panować nad emocjami należy je nazywać po imieniu a nie tłumić czy negować.
OdpowiedzUsuńKażdy człowiek mniej lub bardziej czegoś się boi, nawet jeżeli bardzo kocha. Miłość natomiast w ostatecznym rozrachunku nie jest uczuciem ( na szczęście bo uczucia ulatują), ale aktem woli. Nie dajcie sobie nigdy wmówić że nalezy się wstydzić swoich emocji.
Alleluja!!!