Zdradziliście niewinnych młodych ludzi

Zgadza się, medialna wrzawa wokół przypadków pedofilskich w Kościele jest często zamierzonym planem osłabienia wizerunku Kościoła i podważaniem zaufania do niego. Bo też trudno dopatrywać się w telewizyjnych debatach prowadzonych przez ludzi niewierzących i wojujących otwarcie z katolicyzmem - życzliwej woli spokojnego rozwiązania bolesnej kwestii... Czasami ma się nawet wrażenie, że katoliccy księża są specjalistami  od molestowania dzieci. Przemilcza się tysiące spraw pedofilskich rabinów i protestanckich pastorów. Nie wspominając już o innych środowiskach - homoseksualistów, nauczycieli, lekarzy, prawników. Wszystko to prawda...

Ale nie możemy jako pasterze bezsensownie gadać i "banalizować" sprawę  pedofilii w kapłańskich szeregach - stwierdzeniami "o winie indywidualnej molestującego" czy przypominaniu, "kto ponosi odpowiedzialność za to". My wiemy kto - molestujący. Ale wina to nie wszystko, jest jeszcze grzech (czyli konkretny wybór zła), grzech człowieka, którego powołaniem jest prowadzenie do zbawienia i pełni szczęścia powierzonych mu ludzi (sakramentalne kapłaństwo), a nie przerażające i okrutne zbrukanie ludzkiej godności dziecka, poprzez zwierzęce oraz bestialskie wtargnięcie w jego intymność na poziomie seksualnym, duchowym i psychicznym. Mówimy - grzech uderza nie tylko w miłość Boga, w kondycję duchową grzeszącego... ale jego konsekwencje często uderzają w tych, którzy żyją na co dzień z grzeszącym. Jesteśmy ciałem naczyń połączonych. Kościół to "ciało mistyczne Jezusa" /św. Paweł/. Jeśli choruje ręka, tłumaczy apostoł, odczuwa to całe ciało. I ma rację.

Przerażające  konsekwencje pedofilii mają swoje równie mocne i okrutne /zatrute/ owoce na poziomie duchowym w całym Kościele. Bo pedofilia to nie tylko czyn przestępczy z kodeku karnego. Akt pedofilii dokonany przez jakiegokolwiek członka „mistycznego Ciała”  (a tym bardziej przez kapłana) jest nade wszystko czynem moralnie złym, jest jednym z najcięższych grzechów -  bestialskim i diabelskim. Grzechem, którego konsekwencje zatruwają całe Ciało Kościoła. Cierpienie niewinnego dziecka, molestowanego przez kapłana - tym bardziej woła o pomstę do Nieba. Kapłańskie dłonie (całe ciało, dusza, serce….), które dotykają Ciała Chrystusa, i które zostały naznaczone sakramentalnym znakiem świętego oleju - by stały się narzędziem pokoju i uzdrowicielskiej mocy Ducha Bożego, w akcie pedofilskim zamieniają się w narzędzia judaszowej zdrady, w bezbożne ręce tych, którzy przybijają Chrystusa do krzyża. Akt pedofilii dokonany przez kapłana jest najokrutniejszym aktem zdrady Jezusa: „Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili.” (Mt 25, 40). Dlatego ten akt zasługuje na potępienie. My zaś – jako wspólnota Kościoła – musimy zrobić wszystko, by do tych aktów nie dochodziło, a te wszystkie, które już się dokonały, odważnie potępić, sprawców w świetle prawa stanowionego (i Bożego) osądzić. Pisał o tym Benedykt XVI w Liście pasterskim do katolików Irlandii. Zwracając się do kapłanów i zakonników,  którzy dopuszczali się  nadużyć seksualnych wobec dzieci, z wielkim bólem wołał:

„Zdradziliście niewinnych młodych ludzi oraz ich rodziców, którzy pokładali w was zaufanie. Musicie za to odpowiedzieć przed Bogiem wszechmogącym, a także przed odpowiednio powołanymi do tego sądami. Utraciliście szacunek społeczności Irlandii i okryliście wstydem i hańbą waszych współbraci. A ci wśród was, którzy są kapłanami, zbezcześcili świętość sakramentu kapłaństwa, w którym Chrystus uobecnia się w nas i w naszych uczynkach. Ogromną krzywdę wyrządziliście ofiarom i naraziliście na wielką szkodę Kościół i społeczny obraz kapłaństwa i życia zakonnego.          

Wzywam was, byście zrobili rachunek sumienia, uznali swoją odpowiedzialność za popełnione grzechy i z pokorą wyrazili żal. Szczery żal otwiera drzwi Bożemu przebaczeniu i łasce prawdziwej poprawy. Ofiarując modlitwy i pokuty za tych, których skrzywdziliście, sami powinniście starać się odpokutować za swoje czyny. Zbawcza ofiara Chrystusa ma moc przebaczenia nawet najcięższych grzechów i wydobycia dobra nawet z najstraszniejszego zła. Jednocześnie sprawiedliwość Boga wymaga, byśmy zdali sprawę z naszych uczynków, niczego nie ukrywając. Uznajcie otwarcie waszą winę, spełnijcie wymogi sprawiedliwości…”

Wszystkie ofiary bestialskich aktów pedofilii muszą spotkać się z naszą wyciągniętą ręką i sercem współczującym. Z naszym duchowym wsparciem, konkretną pomocą. Cierpienie ofiar molestowanych seksualnie (szczególnie przez kapłanów), jest naszym cierpieniem. Jest cierpieniem całego Kościoła, zbrukanego przez co niektórych sług ołtarza, zadających cierpienie tym najbardziej niewinnym. Ich wina jest ich winą. Ale ich grzech dotyka nas wszystkich. Szczególnie tych najmniejszych i bezbronnych, którzy mieli poprzez kapłańską służbę spotkać Jezusa, a spotkali diabła.

Bogu dzięki, że zarówno Benedykt XVI jak i Franciszek - z tak wielką stanowczością mówią pedofilii wśród kapłanów – głośne i jednoznaczne – „NIE!” poprzez  swoje orędzie i konkretne praktyczne decyzje.  Miejmy nadzieję, że i nasi pasterze Kościoła w Polsce – bez lęku i ze stanowczością – podejmą walkę z demonem pedofilii. Jet to wpisane w chrystusową misję „łowienia ludzi”. Wszystkim pasterzom, którzy już odważnie podjęli i podejmują kroki, by zadośćuczynić ofiarom i ukarać sprawców pedofilii, niech Pan błogosławi. Czeka nas długa, żmudna i ciernista droga w tej sprawie. Ufam, że wszyscy dojrzejemy wreszcie do przyjęcia całym sercem ewangelicznej wskazówki Chrystusa: że tylko Prawda wyzwala. I tylko Prawda oczyszcza. Jeśli tak – to dajmy się Chrystusowi  wyzwolić – także z gorszących pęt grzechów pedofilii w kapłańskich szeregach. Bóg nas z tego osądzi…